Dag 6
Blijf op de hoogte en volg Theo
25 Mei 2018 | Japan, Kōyasan
Vandaag blijven we in Kyoto. Hoe kun je dat beter doen dan op de fiets? In de stromende regen. Links rijdend met weinig tot niet gedetailleerde kaarten.
Na een half uurtje is het wel weer tijd voor koffie. Eerst een parkeerplaatsje voor de fietsen zoeken, want de fietsen mag je hier niet zo maar ergens neerzetten. Een automatische fietsenstalling leek uitkomst te bieden. Na het plaatsen van de eerste fiets en het inwerpen van geld zagen we dat de uitleg uitsluitend in het Japans was en het manipuleren van de diverse knoppen en handles leverde wel het ingeworpen geld op, maar niet de fiets.
Dan eerst maar aan de koffie. In de koffietent wendt Annekee zich tot een groepje heren en één van hen gaat met Annekee mee om het probleem op te lossen. En twee minuten later komt ze stralend terug met de man en twee fietsen.
Op zoek naar het “Filosofen Pad” raken we verzeild in ongetwijfeld een andere belangrijk hoogtepunt van Kyoto, want er zijn zoveel mensen, bussen en taxi’s dat er verder niets te zien is en geen doorkomen aan.
Wegwezen dus. De eigenaar van de volgende koffieshop wijst op de kaart aan waar we zijn. Blijkt de schaal van de kaart toch anders. We hebben nog niet een derde deel afgelegd.
Op de goede weg komen we het National Modern Museum of Modern Art of Kyoto tegen. Mooie kunstwerken. Japans en Europese Impressionisten. En een heel prettig restaurant met heerlijk eten.
Bij het zoeken naar een fietsenparkeerplaats nabij het Filosofen Pad ontmoet Annekee een aardige plaatselijke dame die aanbiedt om de fietsen bij haar te stallen.
Hoewel niet onaardig, valt het Filosofen Pad na alle hevige aanbevelingen. Toch een aangename wandeling van een uurtje.
Ondertussen blijft het maar regenen en besluit ik het hotel te gaan opzoeken. Annekee geeft nog niet op en gaat het keizerlijk paleis bezoeken. Het is nog ruim een uur terug fietsen. Om half zes weer bij het hotel.
‘s Avonds in hetzelfde gebouw gaan eten als gisteren, maar wel in een ander restaurant. Ik moest het meeste zelf bakken. Valt niet mee met twee stokjes. Wel erg lekker.
Weer vroeg naar bed
Na een half uurtje is het wel weer tijd voor koffie. Eerst een parkeerplaatsje voor de fietsen zoeken, want de fietsen mag je hier niet zo maar ergens neerzetten. Een automatische fietsenstalling leek uitkomst te bieden. Na het plaatsen van de eerste fiets en het inwerpen van geld zagen we dat de uitleg uitsluitend in het Japans was en het manipuleren van de diverse knoppen en handles leverde wel het ingeworpen geld op, maar niet de fiets.
Dan eerst maar aan de koffie. In de koffietent wendt Annekee zich tot een groepje heren en één van hen gaat met Annekee mee om het probleem op te lossen. En twee minuten later komt ze stralend terug met de man en twee fietsen.
Op zoek naar het “Filosofen Pad” raken we verzeild in ongetwijfeld een andere belangrijk hoogtepunt van Kyoto, want er zijn zoveel mensen, bussen en taxi’s dat er verder niets te zien is en geen doorkomen aan.
Wegwezen dus. De eigenaar van de volgende koffieshop wijst op de kaart aan waar we zijn. Blijkt de schaal van de kaart toch anders. We hebben nog niet een derde deel afgelegd.
Op de goede weg komen we het National Modern Museum of Modern Art of Kyoto tegen. Mooie kunstwerken. Japans en Europese Impressionisten. En een heel prettig restaurant met heerlijk eten.
Bij het zoeken naar een fietsenparkeerplaats nabij het Filosofen Pad ontmoet Annekee een aardige plaatselijke dame die aanbiedt om de fietsen bij haar te stallen.
Hoewel niet onaardig, valt het Filosofen Pad na alle hevige aanbevelingen. Toch een aangename wandeling van een uurtje.
Ondertussen blijft het maar regenen en besluit ik het hotel te gaan opzoeken. Annekee geeft nog niet op en gaat het keizerlijk paleis bezoeken. Het is nog ruim een uur terug fietsen. Om half zes weer bij het hotel.
‘s Avonds in hetzelfde gebouw gaan eten als gisteren, maar wel in een ander restaurant. Ik moest het meeste zelf bakken. Valt niet mee met twee stokjes. Wel erg lekker.
Weer vroeg naar bed
-
24 Juni 2018 - 08:58
Annekee:
Wat ook nog leuk is om te vermelden: in Japan fietst men op de stoep. En die is vol, in de grote stad. Kun je je dat voorstellen, fietsen door een dichte stroom voetgangers? Na een blik op de Japanners die het zelf ook doen, zijn we opgestapt. En... het ging! Kennelijk zijn de mensen in Japan er zo aan gewend om zich in dichte groepen te bewegen dat men elkaar als vanzelf ruimte geeft. Geen verbolgen blik, iedereen vindt het heel gewoon. Ze bewegen als een dicht vlucht zwaluwen, of een grote school vissen - zonder elkaar te raken in een massale choreografie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
